اختلال پردازش شنیداری مرکزی
اختلال پردازش شنیداری مرکزی
طبق تعریف مراجع بین المللی اختلال پردازش شنیداری مرکزی عبارت است
از نقص در پردازش ادراکی محرکات شنیداری و فعالیت نوروبیولوژیکی آن در پردازش است
.این اختلال احتمالا ناشی از بازنمایی عصبی ناهنجار اصوات گفتاری و غیر گفتاری در دستگاه عصبی مرکزی شنوایی است
و امکان بروز آن در کودکان و بزرگسالان با شنوایی هنجار وجود دارد.
این افراد مشکلات متعددی در زمینه عملکردهای مهم مرتبط با پردازش گوش دادن و درک زبان بیانی
به خصوص در حضور نویز زمینه دارند.افرادی که درگیر اختلال پردازش شنیداری مرکزی هستند
مشکلاتی هم در زمینه جهت یابی،مکان یابی،تمایز شنیداری،بازشناسی الگوهای شنیداری و پردازش های زمانی دارا می باشند.
نشانه های قابل مشاهده در کودکان مبتلا به این بیماری عبارت اند از:
مشکل در شنیدن پیام گفتاری در حضور نویز محیط،مکان یابی،یادگیری زبان های خارجی خصوصا اصطلاحات تخصصی
و غیر روزمره،درخواست مداوم برای تکرار مطالب،مشکل در پردازش گفتار سریع ،پاسخ دهی
نا مناسب به محرکات کلامی،عدم توانایی دریافت ویژگی های زبر زنجیری گفتار،حواس پرتی سریع با محرکات خارجی،
مشکل در تلفظ و اجرای دستورات کلامی،توانایی ضعیف در موسیقی،مشکل در خواندن،تلفظ و یادگیری.
اکثر این نشانه ها در افراد مبتلا به این بیماری دیده میشود.شیوع این بیماری در پسران بیشتر از دختران و تقریبا دو برابر است
.همچنین در کودکانی که سابقه ابتلا به عفونت های گوش میانی دارند شیوع این اختلال بیشتر است.
این بیماران معمولا کودکانی هستند که در کلاس درس با مشکل گوش دادن رو به رو هستند و دچار ضعف آموزشی و تحصیلی می گردند.
این افراد ممکن است دچار اختلالات یادگیری به خصوص در زمینه های
خواندن،تولید،تلفظ،مشکل در اجرای دستورات کلامی و چالش های بارز در ارتباط و ادراک گردند.
تشخیص افتراقی این بیماری باید از سایر اختلالات مثل نقص توجه/بیش فعالی
،اوتیسم،اختلالات پردازش زبان و برخی اختلالات شناختی و دیس لکسی صورت بگیرد
.در حال حاضر جز ارزیابی های رفتاری هیچ استاندارد پذیزفته شده ای برای شناسایی این اختلال وجود ندارد
که متاسفانه کاربرد آن برای کودکان زیر ۷ سال نیست.
ارزیابی هایی که به صورت روزمره برای تشخیص این بیماری صورت میگیرد
شامل آزمون های تشخیصی به خصوص آزمون های اودیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک و
آزمون های رفتاری مثل رفتار ارتباطی -شنیداری،عملکرد تحصیلی و کارکرد اجتماعی می باشد
.افراد مبتلا به اوتیسم در پردازش اطلاعات شنیداری با مشکلات بسیاری مواجه هستند .
مشکل در پردازش شنوایی زمانی پیش می آید که فرد اصوات گفتاری را میشنود اما نمیتواند آنها را درک کند.
به دلیل عدم درک صحیح این افراد ناسازگار تلقی میشوند.هنوز علت اصلی اختلال پردازش شنیداری در افراد مبتلا به اوتیسم مشخص نیست.
اما برخی مطالعات آسیب در مناطق لیمبیک مغز و هیپوکامپ را نشان می دهد که در افراد مبتلا به اوتیسم به صورت نابالغ رشد می کنند.
هیپوکامپ مسئول دریافت اطلاعات حسی،مهارت های یادگیری و حافظه می باشد.
چون اطلاعات شنوایی نیز در هیپوکامپ پردازش می شوند به نظر میرسد که پردازش و ذخیره طولانی مدت اطلاعات در این افراد دچار مشکل میشود.
سرعت انتقال عصبی در مسیر شنوایی ساقه مغز کودکان مبتلا به اوتیسم کاهش می یابد.
صدمه به ساقه مغز قسمتی از اختلال نورولوژیک در کودکان مبتلا به اوتیسم است که موجب تاخیر گفتار و و اختلال در رشد شناختی و اجتماعی میشود.
افزایش زمان تاخیر امواج انتهایی ABR می تواند در تشخیص اوتیسم کمک کننده باشد.