اصلاح رفتار فرد دارای لکنت بزرگسال
برای اصلاح رفتار فرد دارای لکنت بزرگسال (تغییر لکنت زبان ) باید مشکل به صورت ریشه ای بررسی شود.
برای شروع لازم است که مراجع لکنت خود را مورد بررسی قرار دهد. اگر فرد دارای لکنت نسبت به رفتارهایش و احساساتی که با این رفتارها همراه است.
نا آگاه و بی اطلاع باشد, پیش آگهی درمان ضعیف خواهد بود.
برای آنکه مراجع واکنش های غیر طبیعی خود نسبت به پیش بینی یا وقوع لکنت را تغییر دهد, باید این واکنش های غیر طبیعی را بشناسد.
علاوه بر این شناسایی مشکل باعث می شود فرد بتواند از نزدیک به آن دقت کند, آن را مشاهده کند و برای اولین بار مستقیما با آن رو برو شود.
این مواجه شدن ها آغاز حساسیت زدایی است. بنابر این درمان بزرگسالان باید با این مواجهه ها و تجزیه و تحلیل ها آغاز شود.
برای کمک به مراجع به منظور دست یابی و مواجه با لکنت زبان پیشنهاداتی مطرح می شود که ممکن است برای برخی از افراد مناسب و برخی دیگر نامناسب باشد.
پیشنهاداتی درباره لکنت زبان
۱٫ شما باید در طول ارزیابی تشخیصی آنچه که از فرد دارای لکنت مشاهده می کنید, به طور دایم تعبیر و تفسیر کنید.
۲٫ برخی از رفتارها و واکنش های اجتنابی و رهایی و پیش بینی را که در سایر افراد دارای لکنت دیده اید برای مراجعتان توضیح دهید . سپس از او بخواهید تا این گونه رفتارها را در خود شناسایی کند.
۳٫ نمونه های ویدیویی یا صوتی ضبط شده سایر مراجعین را پخش کنید و از مراجع بخواهید تا همراه باشما تجزیه و تحلیل کند.
۴٫می توانید نمونه ی های ضبط شده ی مراجع را به همین صورت مورد بررسی قرار دهید.
۵ . در مورد مطالبی که در مورد احساسات و نگرش های افراد دارای لکنت است با مراجع گفتگو کنید.
( این مورد بهتر است در زمانی که ارتباط مناسبی بین شما و مراجع برقرار شد انجام شود.
برخی از افراد از صحبت در مورد این گونه احساسات شرمگین برخی افراد عصبانی شوند و برخی دیگر انکار می کنند. ) ” نظر شخصی “
۶ . قبل از ورود به موقعیت های ترس آور مراجع می تواند انتظارات و احساسات خود را بنویسد و یا بیان کند.
۷ .پس از ورود به موقعیت ترس آور سعی کنید احساسات مراجع را از ان موقعیت نشان دهید و از او بخواهید هر گونه احساس اشتباهی که شما بیان می کنید را اصلاح کند.
۸٫ به مراجع بگویید برای درک رفتارهای لکنت, شما نیاز دارید رفتارهای او را تفسیر و تحلیل کنید.
از او بخواهید به شما آموز شش دهد چگونه لکنت می کند.
۹ . از او بخواهید نمونه هایی از لکنت های بدون فشار و تقلا را جمع آوری کند یا رفتارهای لکنت را در گفتار شما و لکنت های عمدی که انجام می دهید شناسایی کند.
۱۰ . از او بخواهید تا کلمه لکنت شده را چند بار بگوید تا به او نشان دهید که چگونه لکنتش در اثر انطباق تغییر پیدا می کند.
۱۱٫ از مراجع بخواهید از روی یکی از نمونه های گفتاری خود تعداد کلمات لکنت شده و بدون لکنت را بشمارد تا ببیند چه مقدار از گفتارش روان است .
۱۲٫ از یک زمان سنج استفاده کنید تا طول مدت (دیرش )لکنتش را به او نشان دهید.
۱۳ . از او بخواهید قبل از اینکه یک متن را بلند بخواند زیر کلماتی که از آن ها ترس دارد خط بکشد.
سپس در حالی که به صدای ضبط شده خود گوش می دهد, زیر کلماتی را که واقعا لکنت کرده است را خط بکشد با این کار ممکن است متوجه عدم صحت ترس خود از آن کلمات شود.
۱۴ . همراه با هم فهرستی از انواع رفتارهای لکنت او را تهیه کنید.
سپس در مورد کارکرد احتمالی این رفتارها از او سوال کنید. مثال: چرا قبل از کشیده گویی روی /م/ گفتید اوم ,آه ؟
۱۵ . لرزش ها, محل های گرفتگی, اجتناب ها, به تعویق انداختن ها, آغازگر ها و رفتارهای رهایی را بررسی کنید.
۱۶ . موقعیت ها, صداها, یا وضعیت هایی ر ا که باعث ترس او از لکنت می شود را تعیین کنید.
۱۷ . همراه با مراجع به بررسی احساساتی از قبیل نا امیدی, ترس, شرمندگی و یا تنفر از خود بپردازید.
مطالعه مطالب بیشتر دربار لکنت زبان
منبع: راهنمای لکنت برای درمانگران.
مترجمین: دکتر ابوالفضل تهیدست, دکتر بنفشه منصوری, لیلا سلیمانیان, شهلا فاطمی سیادر, فائزه جهانگیر فیض آبادی, زهره مهدی پور
تنظیم: ریحانه زرجینی, آسیب شناس گفتار و زبان