هیدروسفالی یا آب آوردن جمجمه
هیدروسفالی
مغز انسان ممکن است دچار بیماری خطرناک و کشنده ای به نام آب آوردن بشود؛
بیماری ای که در بسیاری موارد جنبه ژنتیک دارد و با تغییر شکلی که در ظاهر و ساختار جمجمه ایجاد می کند، می تواند به کاهش سطح هوشیاری، کما و حتی مرگ منجر شود.
تجمع آب داخل جمجمه یا «هیدروسفالی» ناشی از تجمع بیش از حد و غیر طبیعی مایع مغزی نخاعی در داخل جمجمه است
که در اکثر موارد،سبب افزایش فشار داخل مغز و تغییر شکل آن می شود
در بسیاری موارد هیدروسفالی علل ژنتیک دارد.
یعنی در برخی بیماران به صورت مادرزادی قسمتی از مسیر جریان مایع مغزی نخاعی در داخل مغز تنگ است و این حالت، سبب تجمع تدریجی و پیشرونده مایع داخل مغز می شود.
البته هر علت دیگری که سبب انسداد این مسیر شود نیز می تواند به هیدروسفالی منجر شود؛
عواملی چون تومورها و خونریزی های مغزی، کیست ها، عفونت ها وضربه های مغزی نیز به نوبه خود ممکن است به هیدروسفالی منجر بینجامد.
در کودکان کم سن و سال که هنوز استخوان های جمجمه شان کاملا به هم متصل نشده است و بین آنها درز وجود دارد،
تجمع مایع داخل جمجمه سبب باز شدن این درز ها و فاصله گرفتن استخوان ها از هم می شود که نتیجه آن افزایش دور سر کودک به صورت غیرطبیعی خواهد بود
که به طور طبیعی بعد از دوره شیرخواری و بسته شدن درزها روی نخواهد داد.
اختلال در تکامل کودک مثلا از نظر زمان گردن گرفتن یا نشستن نیز از علائم دیگر هیدروسفالی در آنهاست.
درمان هیدروسفالی
واقع همان بازگرداندن جریان طبیعی مایع مغزی نخاعی است
که گاهی با جراحی ضایعه ای که مسیر این جریان را مسدود کرده و گاهی با دارودرمانی برای کاهش موقت تولید این مایع تا برطرف شدن علت انسداد مثل جذب یک خونریزی مغزی صورت می گیرد.
وی تاکید می کند: اما درمان اختصاصی این بیماری در صورتی که درمان علت اولیه به برطرف شدن هیدروسفالی منجر نشود یا علت اولیه قابل درمان نباشد،
شامل کارگذاری لوله ظریفی به نام «شنت» است که این مایع را از درون بطن های مغزی به داخل حفره شکم هدایت می کند.
این لوله از زیر پوست بیمار عبور داده می شود و آن قدر ظریف است که معمولا در ظاهر بیمار تاثیری نخواهد داشت.
بعلاوه کارگذاری شنت، عمل نسبتا کوتاهی بوده و بندرت با عارضه ای همراه خواهد بود و در مجموع درمان مطمئن و بسیار کم خطر برای هیدروسفالی محسوب می شود که در صورت درمان نشدن عوارض جبران ناپذیری خواهد داشت.