از کجا بدانیم کودک‌مان اوتیسم دارد
از کجا بدانیم کودک‌مان اوتیسم دارد
👇👇👇👇👇🔹👇👇👇👇👇👇
برای بررسی دقیق‌تر درباره تشخیص اختلال اوتیسم حتما باید به متخصص مراجعه کنید
اما اگر حداقل نیمی از علائمی که در ادامه خواهیم گفت را در فرزند خود دیدید باید حتما برای بررسی‌های بیشتر اقدام کنید.
اینها علائمی هستند که در کودکان مبتلا به اوتیسم دیده می‌شوند؛
عدم برقراری تماس چشمی یا تماس چشمی محدود،
عدم توانایی برقراری رابطه با اطرافیان، پرهیز از در آغوش کشیده شدن و در آغوش کشیدن،
عدم واکنش عاطفی نسبت به اطرافیان، مشکلات شدید تکلمی، مشکل در بیان نیازها،
استفاده از اشارات و حرکات به‌جای کلمات، قشقرق به‌پا کردن و پریشانی بی‌دلیل،
اصرار به قرار گرفتن در وضعیت یکنواخت و مقاومت در مقابل تغییرات مختلف در زندگی روزمره،
تکرار کلمات یا جملات خنده و گریه بی‌دلیل یا اضطراب و نگرانی بدون علت مشخص، فقدان مهارت بازی با اسباب‌بازی‌ها،
علاقه زیاد به چرخیدن و تاب خوردن، احساس درد کمتر یا بیشتر از حد معمول،
نترسیدن از خطرات و پرجراتی اغراق‌آمیز، عدم پاسخ به صحبت‌ها یا صداها (به‌طوری که به‌نظر می‌آید ناشنوا هستند،
اگرچه مشکل شنوایی وجود ندارد)، ناتوانی هوشی در 70درصد این کودکان اوتیسم،
داشتن برخی توانایی‌های خاص و متمایز از دیگران در برخی کودکان.
این نشانه‌ها متناسب با سن، شدت اختلال و برخی عوامل دیگر ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشند،
اما لازم است اگر متوجه تفاوت در مراحل رشد کودک خود شدید حتما به این علائم توجه داشته باشید.
🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴
اوتیسم از چند سالگی ظاهر می‌شود؟
بسیاری از مادران این سوال را دارند که فرزندم رشد نرمالی داشت، اما نمی‌دانم چرا به یکباره به اوتیسم مبتلا شد؟
در حقیقت آغاز بروز علائم اوتیسم زیر سه سال است اما ممکن است مادر متوجه آن نشود یا آن را کم‌اهمیت بداند.
به‌طوری که کودکی که به ظاهر در حال طی کردن روند نرمال تکاملی و رشدی است،
به‌ناگاه علائمی بروز می‌دهد که به آن علائم زودرس ابتلا به اوتیسم گفته می‌شود.
مثلا کودکان نرمال در دو ماهگی (هشت هفتگی) لبخند اجتماعی دارند،
یعنی وقتی مادر را می‌بینند لبخند می‌زنند اما در کودکانی که بعدا مبتلا به اوتیسم می‌شوند این لبخند ممکن است وجود نداشته باشد.
یا مثال دیگر این است که کودکان نرمال از حدود هشت ماهگی اضطراب غریبگی دارند
و حتی در آغوش پدر و مادر، نسبت به غریبه‌ها عکس‌العمل نشان می‌دهند،
درحالی که کودکان اوتیسم این حالت را ندارند. این علائم ممکن است توجه والدین را به خود جلب نکند اما از 18-17 ماهگی است
که خانواده به‌طور قطع به وجود یک اختلال در کودک خود پی می‌برد، زیرا در این زمان هنگامی که کودک را صدا می‌زنند،
واکنش نشان نمی‌دهد. ممکن است ابتدا به ناشنوایی یا اشکال در شنوایی شک کنید،
درحالی که مشکلی در شنوایی وجود ندارد و توجه کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به صداها اساسا انتخابی است
و هر زمان که دل‌شان بخواهد نسبت به صداها واکنش نشان می‌دهند.
گاهی ممکن است به صداهای بلند عکس‌العمل نشان ندهند،
درحالی که صداهای بسیار آهسته مانند پچ‌پچ آهسته را زودتر از دیگران متوجه شوند و نسبت به آن عکس‌العمل نشان دهند.
در همین حدود سنی است که خانواده متوجه می‌شوند وقتی با فرزندشان صحبت می‌کنند،
کودک به چشمان آنها نگاه نمی‌کند و نگاه چشمی کمتر می‌شود.
همچنین در 18ماهگی انتظار داریم کودک انگشت اشاره پدر و مادر و دیگران را دنبال کند و به آن هدف برسد،
درحالی که کودکان مبتلا به اوتیسم این توانایی را ندارند.