برخی داروها لکنت زبان را تشدید می کنند

در برخی موارد لکنت زبان با علائم بیش فعالی و نقص توجه همراه است.

اگر کودک مبتلا به لکنت، خیلی سر به هوا و بی دقت، یا بسیار پرتحرک و فعال باشد

احتمالا دو مسئله بیش فعالی و لکنت همزمان در کودک وجود دارد

. در این گونه موارد معمولا والدین برای درمان بیش فعالی و نقص توجه به پزشک مراجعه می کنند.

مطالعات مختلف نوروپاتوفیزیولوژی، احتمال اختلال سیستم دوپامینرژیک مغز را در افراد مبتلا به لکنت زبان گزارش کرده اند.

بنابراین مصرف برخی از داروها که برای کنترل بیش فعالی تجویز می شود

می تواند باعث شدید شدن لکنت زبان شود.

تجویز این داروها برای کنترل علائم بیش فعالی، معمولا بدون توجه به اختلال گفتاری لکنت انجام می شود.

از جمله این داروها می توان به محرک های سیستم عصبی (مانند متیل فنیدات و دکستروآمفتامین)، بوپروپیون و سرترالین اشاره کرد.

در این موارد باید برای کنترل رفتارهای بیش فعالی بدون تشدید لکنت زبان با مشورت پزشک معالج داروهایی مانند کلونیدین مصرف شود.