اختلال زبان نوشتاری یا نارسانویسی
اختلال زبان نوشتاری یا نارسانویسی
نارسانویسی ؛ اصطلاحی است که برای کودکانی که علیرغم داشتن هوش طبیعی بسیار بد می‌نویسند به کار می‌رود.
این کودکان معمولاً آئینه نویسی یا وارونه نویسی می‌کنند یا بسیار بد خط می‌نویسند
و زمانی رخ می‌دهد که مهارتهای زبان نوشتاری نظیر هجی کردن، کاربرد دستور زبان، نقطه‌گذاری، سازمان‌دهی
فکر در نگارش یا مهارتهای عمومی در زبان نوشتاری فرد به طور بارزی از میزانی که با توجه به توانایی‌های هوشی‌اش پیش‌بینی می‌شود
کمتر بوده و پذیرفته شده باشد که سایر شرایط معلولیت‌ساز یا تأثیرات محیطی در آن نقشی نداشته‌اند.
کودک برای نوشتن باید از رشد ذهنی کافی، انگیزه و علاقه کافی برای یادگیری چگونگی نوشتن برخوردار باشد.
به علاوه باید از هماهنگی بین چشم و دست، هماهنگی حرکتی، توانایی جهت‌گیری دیداری- فضایی، تشخیص دیداری،
حافظه‌ی دیداری، توانایی مرتبط کردن بدن خود با فضای اطراف (تصویر ذهنی بدن)، مفهوم نوشتن از چپ به راست
(در خط فارسی از راست به چپ) و تشخیص برتری جانبی دست برخوردار باشد.
🔷 بیشترین اشکالاتی که غالباً در زبان نوشتاری پدید می‌آید در سه زمینه‌ی نوشتن یا دست
(خط)، املاء (هجی کردن) و بیان نوشتاری (انشاء)است