آزمايشات پاراكلينيك در بيماريهاي حنجره
آزمايشات پاراكلينيك در بيماريهاي حنجره
۱– آناليز آكوستيك :با روش هاي گوناگوني ميتوان امواج تشكيل دهنده صوت و نيز شدت و مدت اصوات را به شكل ابژكيتو ملاحظه كرد.
2– الكتروميوگرافي عضلات داخلي حنجره: ميتوان ضايعات عضلاني حنجره و يا ضايعات اعصاب حنجره را بررسي كرد.
3- راديوگرافي ساده رخ و نيمرخ حنجره روشي ارزان و در دسترس مي باشد
و در تشخيص انسداد راه هوايي حاد ( بخصوص در اپي گلوتيت حاد و اجسام خارجي ) كاربرد دارد.
🔵 در اپيگلوتيت حاد تورم اپي گلوت و چين آري اپيگلوتيك در راديوگرافي نيمرخ حنجره مشخص است .
تورم اپي گلوت در ادم آنژيونورتيك و تومور وكيست اپي گلوت و بيماريهاي گرانولوماتوز و ضربه هاي حنجره نيز قابل رويت مي باشد.
🔵 در بزرگسالان كلسيفيكاسيون در غضروفهاي حنجره با جسم خارجي اشتباه ميشود.
4- سي تي اسكن حنجره روش نسبتاً گران مي باشد.
با سي تي اسكن حنجره متيوان وسعت لارنگوسل را مشخص كرد و آنرا از كيست ساكولر افتراق داد ( لارنگوسل حاوي هوا و كيست ساكول حاوي ترشح است ).
🔵 در بدخيمي هاي حنجره سي تي اسكن ابتلاي فضاي پاراگلوتيك ،
غضروف هاي حنجره و فضاي پره اپي گلوتيك ، ناحيه ساب گلوت و گره هاي لنفاوي را كه در لمس مشاهده قابل تشخيص نيستند
را تا حدي مشخص ميكند.در ضربه هاي حنجره با سي تي اسكن ميتوان صدمات حنجره را
در مواردي كه به جهت آسيب هاي راه هاي هوايي در بالاتر از حنجره امكان آندوسكوپي نيست مشخص كرد
5- ام آر آی حنجره گران مي باشد ولي عارضه اشعه یونیزان را ندارد
و در سه پلان تصوير ميدهدو گرفتاري نسوج نرم و اطراف حنجره را بهتر از سي تي اسكن مشخص مي كند.
6– با سونوگرافي اينترالومينال به كمك آندوسكوپي ميتوان عمق ضايعات (از جمله كانسرها )را به تصوير كشيد.