اوتیسم و راه رفتن روی پنجه پا

اوتیسم و راه رفتن روی پنجه پا

راه رفتن روی پنجه پا: عبارت است از برداشتن قدم های کوتاه روی نوک پنجه پا به طریقی که پاشنه پا

که با زمین تماس نداشته باشد .راه رفتن روی پنجه پا یکی از رفتارهایی است که به فراوانی در کودکان مبتلا به اتیسم دیده می شود.
اگر چه تا کنون علت قطعی برای این رفتار شناخته نشده است.

اما چندین تبیین در این مورد وجود دارد .وبرخی از متخصصین درمان هایی برای این بهبود رفتار پیشنهاد داده اند.
گاهی ممکن است راه رفتن روی پنجه به دلیل نقایص بدنی ونقایص سیستم عصبی باشد.
به طور مثال کوتاه بودن زرد پی اشیل باعث می شود که حرکت پاشنه پای کودک محدود شود و کودک به سختی کف پایش را
روی زمین بگذارد.
همچنین راه رفتن روی پنجه در کودکان مبتلا به فلج مغزی نیز دیده می شود. که به دلیل اسیب مغزی است. اما این رفتار در
کودکان مبتلا به اتیسم غالبا به دلیل ناهماهنگی حسی می باشد.

یکی از این نظریه ها که این رفتار را توجیه می کند. حساسیت زیاد حس لا مسه در منطقه کف پا است.
حساسیت زیاد در این قسمت موجب می شود. کودک از تماس کف پا با سطوح مختلف ازار ببیند.
کودک با راه رفتن روی پنجه پا از تماس کف پابا سطوح مختلف اجتناب می کند.
دراین صورت این رفتار در کودک با پای برهنه بیشتر دیده می شود .

وبا داشتن کفش یا جوراب رفتار بهبود می یابد.
درمان این نوع راه رفتن روی پنجه پا عادی سازی وحساسیت زدایی
حس لامسه کف پا از طریق تمرین های مانند راه رفتن در چمن- راه رفتن
روی ماسه – فرو بردن پا در اب سرد وگرم-ماساژ های کف پاو.. می باشد.

توضیح دیگر این است که کودک از طریق را رفتن روی نوک پنجه پا می تواند برای تحریکات حس تعادل کند
حس تعادل اگاهی از وضعیت بدن در فضا است که به وسیله گیرنده هایی که درتاندون های عضلات وجود دارد ایجاد می شود
برخی از کودکان مبتلا به اتیسم اگاهی کمی از موقعیت بدن خود در محیط دارند.

این افراد به وسیله منقبض کردن عضلات وتغییر
موقعیت پاها .تحریکات تعادلی اضافی به بدن خود می دهند
وموجب می شود درک بیشتری از وضعیت بدن خود در محیط داشته باشند.در این صورت به وسیله ایجاد تحریکات
حرکتی به شکل های دیگر نظیر-تاب دادن -پریدن روی تخته پرش یا تخت فنری –
تخته تعادل-ایجاد فشار وکشش-پایکوبی وشوت زدن می توان این رفتار
را کاهش داد.
منبع :www.associatedconent.com