سندرم آسپرگر چیست؟
سندرم آسپرگر چیست؟
سندرم یا اختلال اسپرگر اختلالی عصب شناختی است که در حال حاضر در طیف بیماری های اوتیسم قرار دارد
.کودکان مبتلاٰ ناتوانی هایی دارند که شدت آن از خفیف تا شدید است.
گاهی اوقات بیماری آسپرگررااوتیسم با عملکرد بالا می نامند.
اسپرگر از نام پزشک وینی هانس اسپرگر،گرفته شده است.
اودر سال۱۹۴۴ مقاله ای را منتشر کرد که در آن شرح زندگی چند پسر بچه رابیان کرده بود که از رشد هوشی کلامی طبیعی برخوردار بودند،
امارفتار های شبیه اوتیسم داشتند،به نحوی که نقص هایی در مهارت های ارتباطی و اجتماعی نشان می دادند.
علایم اسپرگرها
الف)نقص کیفی در تعامل اجتماعی که خود را با دست کم دومورد از گزینه های زیر نشان می دهد.
• اشکال اساسی در استفاده از رفتار های غیر کلامی
مثل تماس چشمی،حالت چهره،وضعیت و حالت بدنی به منظور تنظیم تعامل اجتماعی
• نقص در برقراری ارتباط با هم سن وسالان
،فقدان خود به خودی علایق برای به اشتراک گذاشتن فعالیت های لذت بخش وپیشرفت های خود با دیگران
• فقدان تقابل اجتماعی یا عاطفی
(به معنای نقص در پاسخ دهی متناسب به احساسات دیگران،کمبود یا نقص مهارت های دو طرفه بودن
کلام،رفتار یا احساس،و تنظیم آن ها براساس وضعیت محیطی یا توانایی ضعیف در یکپارچه کردن رفتار های اجتماعی،هیجانی و ارتباطی.)
ب)الگوهای محدودو تکراری رفتار،فعالیت ها وعلاقه هاکه با دست کم یکی از موارد زیر مشخص می شود.
•اشتغال ذهنی گسترده به یک یا چند الگوی کلیشه ای ومحدود از علایق که از نظر شدت یا موضوع غیر طبیعی تلقی می شود
.(به عنوان مثال علاقه شدید وکسب اطلاعات بیش از اندازه در مورد یک موضوع علمی.تکرار کردن
بیش از اندازه یک نوع بازی یا دیدن یک نوع فیلم بدون توانایی کافی در ایجاد تنوع در فعالیت و…)
•چسبندگی انعطاف ناپذیر به آیین ها وعادت های خاص یا نا کارامد
•تکرار عادتی وکلیشه ای حرکتی مثل تکان دادن یا چرخاندن انگشت و دست ها یا حرکات پیچیده ی کل بدن
•اشتغال ذهنی مکرر با جزییات اشیا(مدتی طولانی به جای بازی با ماشین با چرخ آن بازی می کنند
یا به جای توجه به ساعت به عقربه های آن خیره می شوند.)
ج)علایم فوق باید منجر به نقص قابل توجه بالینی در زمینه های اجتماعی یا سایر زمینه های مهم زندگی شده باشد.
د)زبان
در رشد زبانی تاخیر قابل ملاحظه ی بالینی دیده نشود
ه)رشد شناختی
تاخیر بالینی قابل توجهی در رشد شناختی یا مهارت های خود یاری متناسب با سن
،رفتار های انطباقی و کنجکاوی نسبت به محیط وجود ندارد ودر این زمینه ها کودک حتی ممکن است طبیعی یا باهوش به نظر برسد