اوتیسم(علل ، علائم ، ارزیابی و درمان )

اوتیسم(علل ، علائم ، ارزیابی و درمان )

عده ای ازمحققین معتقدند «Autitic » یکی از حالات سایکوت2 می با شد. عده ای هم آن را زودرس ترین شکل اسکیزو فرنی می دانند . البته کانر اثبات کرد این دو بیماری با هم فرق های بیشماری دارند
لاکاتو معتقد است تمامی حالاتی که این کودکان از خود نشان می دهند ، برای این است که می خواهند با اطرافیان تماس برقرار کنند ولی به راه صحیحی دست نمی یابند . این کودکان از نظر لاکاتو روانی نیستند ، اینان آسیب دیده ی مغزی با دشواری شدید حسی هستند آنها نمی توانند تحریکی را که از جهان خارج به مغزشان وارد می شود پذیرا شوند . یک یا چند گذرگاه ورودی آن ها و بینایی ، چشایی ،بویایی یا بساوایی ) آنان به صورتی نارسایی دارد . رفتار عجیب وتکراری آنان تلاشی است از سوی آنان جهت عادی ساختن یک یا چند گذرگاه حسی با تکرار بسیار .
ژان پیاژه معتقد است که هر کودکی هفت مرحله رشد حسی – حرکتی را طی می کند . در مرحله ی چهارم در کودکی ثبات اشیا در فضا را فرا می گیرد . پیاژه تصور می کرد که کودک اوتیستیک در این مرحله با ناکامی روبرو می شود . به نظر کودک اوتیستیک هر شبئی وقتی وجود دارد که در جای همیشگی اش باشد . در این زمینه کودک اوتیستیک قدرت سازگار یابی با تغییر وضع را ندارد وبرای او چیزی وجود دائمی ندارد مگر اینکه همیشه در یک جا باشد یا وجود ش با لمس شدن تأیید گردد . بتهایم 3 اوتیسم را به صورت کوششی مأ یوسانه وتعیین شده ( detemined ) برای محرکه ها به منظور جلوگیری از درد ویاس مورد ملاحظه قرار می دهد ، او معتقد است اوتیسم جوابی به احساسات بی نهایت منفی والدین است . او معتقد است که برای تشخیص اوتیسم دونشانه مرضی ضروری هستند که عبارتند از ” تنهایی فوالعاده “و “اشتغال ذهنی نسبت به حفظ یکسانی ” ثابت شده است درصد بالایی از این کودکان از نقص شناختی رنج می برند .
طبق جدید ترین آمار میزان بهره هوشی کودکان اوتیستیک عبارتند از :
25-20 % هوش نرمال وحتی بالاتر از حد طبیعی واز 80- 75% باقی مانده که هوش بهر پایین تری دارند ، 60%دارای IQ زیر 50 و 15% دارای بهره هوشی بین 70- 50 هستند . گاه بعضی از آنها قدرت زیاد واستثنایی در ریاضیات وموسیقی وحافظه دارند واز این رو آنان را دانشمندان تهی مغز می نامند 4 آنهایی که IQ بیشتر از 50 داشتند براثر درمان افزایش بهره هوشی پیدا کردند ودرمان کودکان با IQ کمتر از 40 اثری بر پیشرفت نداشت . اوتیسم غالبا با بیماری همراه است که با ضایعه مغزی همراه است .
علل اوتیسم
آخرین یافته های علمی در زمینه ی ایتولوژی اوتیسم . مواردیکه در ایتولوژی اوتیسم هستند عبارتند از :
1- منشانوروبیولوژیکال : امروزه معتقدند که اوتیسم وسایر ضایعات با طیف اوتیسم که به عنوان سندرم های رفتاری تعریف شده اند از منشاء نورو بیولوژیکال برخوردارند . کشفیات اخیر در مورد تکامل مغز انسان در ماههای اولیه زندگی تکامل مغز ، روندی دینامیک است . در رابطه با محیطی که کودک در آن زندگی می کند تغییر می یابد . یعنی نه تنها ، ساختمان بیولوژیکی مغز بلکه محیط نیز از فاکتور های موثر ا است . در بحث تکامل رفتاری ، اگر انسان فعالانه ، با سایر مردم واکنش وتعامل داشته باشد ، تکامل رفتاری اتفاق می افتد وافرادی که واکنش متقابل با سایر مردم ندارند ، دچار اختلال یادگیری تجربیات اجتماعی هستند . افرادی که توجه خود را به فعالیت های تکراری متمرکز می نمایند تکامل یادگیری آن ها Optinize نمی شود . این افراد در رده ی بیماران اوتیستیک قرار می گیرند وبه برنامه های آموزشی اختصاصی نیاز دارند . تحقیقات نوروبیولوژیک نشان می دهد که سیستم های دوپامین و سروتوتین در پاتوژنر اوتیسم نقش دارند .
2-ژنتیک : مطالعات زیادی در این مورد صورت گرفته که از آن جمله مطالعات روی دوقلوهای منوزیگوت ودوقلوهای دای زیگوت است . نتایج گویای افزایش درصد اوتیسم در دوقلوهای منوزیگوت است . ( 7/95% از دو قلوهای یک تخمی وتنها 5/23% از دوقلوهای دای زیگوت ) . همچنین در یک پروژه ی تحقیقاتی در کارولینای جنوبی روی 100 مورد صورت گرفته است اختلالات کروموزوم 15 ، تنها علت شایع اعلام شده است . اختلالات مشخص شده شامل Dele tion ،Duplica tion پروگزیمال بوده ودر تمام افرادمورد مطالعه Deletion یا دوبلیگاسیون ها در کروموزوم هایی که از مادر به ارث می رسند اتفاق افتاده است . همچنین مطالعات اخیر ، گویای ارتباط بین ژن (5-HTT)Scrotonin transporter با اوتیسم است . در این خصوص در مان بیماران با داروهای آنتی دپرسال که به شکل انتخابی هدفش (5-HTT) آنتی سروتین است باعث کاهش علائم اوتیستیک می شود . علائم کاهش یافته شامل رفتارهای تکراری و Agressionاست . افزایش شیوع اوتیسم در جنس مذکر ، احتمال درگیری گروموزوم X را مطرح می کند . در این مورد مطالعات مختلفی روی کروموزوم X صورت گرفته است که نتایج متفاوتی داشته اند . از طرف دیگر گزارش هایی از همراه منوزو می (سندرم ترنر ) واوتیسم نیز وجود دارد . این گزارش ها گویای آن است که زنان منوزومی X مبتلا به اوتیسم در صورتی که دارای انتقال ارثی مادر زادی کروموزوم Xباشند . دچار کاهش شناخت و ارتباط اجتماعی بیشتر در مقایسه با زنان منوزومی X مبتلا به اوتیسم هستند که انتقال پدری کروموزوم X را دارا هستند لذا این موضوع مطرح شده که ژن شناخت و ارتباط اجتماعی، روی کروموزوم X قرار دارد و در صورتی که این کروموزوم از مادر منتقل می شود این ژن مخفی و غیر فعال باقی می ماند. یافته های جدید در ایتولوژی اوتیسم بیان می کنند که یک عامل پاتولوژیکی محیطی در مراحل اولیه تکامل جنینی ( حدود هفته 24 -20 حاملگی ) با ایجاد اثر نوروبیولوژیکی ژن ها، باعث ایجاد بیماری اوتیسم می شوند و این مساله گویای اثر متقایل ژن- محیط در اختلالات اوتیستیک است.
3- متابولیسم گلوکز مغزی: سرعت متابولیسم گلوکز مغزی منطقه ای( GMR) cerebral glucose asymmetry rate در بیماران اوتیسم مورد بررسی قرار گرفته است. بیماران اوتیستیک دارای یک آسمیتری قدامی در متابولیسم گلوکز بودند که راست < چپ بوده است. و این در مقابل افراد سالم است که اسمیتری چپ < راست را در همان نقطه داشتند.
همچنین در بیماران GMR در سمت خلفی چپ پوتامن و GMR در کورتکس کالکارین قدامی راست مشاهده شد. این فعالیت غیرطبیعی با ابتولوژی نوروفیزیولوژیکال هتروژن مطابقت دارد.
4- بررسی جریان خون منطقه ای مغز: با توجه به تحقیقات قبلی در احتمال عملکرد کورتکس مغزی در اوتیسم شیرخواران بررسی جریان خون منطقه ای مغز به وسیله ی توموگرافی single photon enussion و گزنون 133 صورت گرفته است.
در این بررسی پاسخ منطقه ی کورتکس مغزی فرونتال_تمپورال و کورتکس ها ی حسی مورد آزمایش قرار گرفتند.
نتایج به دست آمده از بیماران مبتلا به اوتیسم اولیه با گروه هم سن از بچه های غیر اوتیستیک مقایسه شده اند و هیچ گونه منابع غیرعادی منطقه ی کورتیکال در بیماران اوتیستیک مشاهده نشد. نتیجه بررسی ها گویای آن است که اختلال عملکرد منطقه ای کورتیکال در اوتیسم اولیه وجود ندارند ولی این اختلال عملکرد لوکالیزه تریاساب کورتیکال را نمی توان رد کرد.
5- همراهی اوتیسم با صرع: حداقل یک سوم بیماران مبتلا به اوتیسم دچار پس رفت در زبان رفتار اجتماعی و شناخت می شوند وجود صرع و یا علایم پاروکسیمال در EEG یا بدون علائم بالینی تشنج بچه های اوتیستیک همراه با پس رفت خواهد بود. نقص های رفتاری و زبان در اوتیسم همراه با صرع افزایش می یابد صرع5 نقش بیماری زایی غیرقابل انکاری در پس رفت اوتیستیک دارد.
6- همراهی اوتیسم6 TS: 18 بیمار مبتلا به TS را از نظر MR و اوتیسم مورد بررسی قراردادند و اسکن مغزی توسط نورو رادیولوژیست بررسی شد. 9 نفر از 18 بیمار دچار رفتارهای اوتیستیک بودند. تعداد توبرهای مغزی در این بیماران به طور اختصاصی نسبت به بقیه بیماران TS شامل این تشخیص شده بودند مثبت بود. همچنین در 8 نفر از 9 نفر بیمار فوق، توبرها در لوب تمپوران گزارش شد. در بیماران غیر اوتیستیک تعداد توبرها به طور اختصاصی در ارتباط با MR ( IQ) پایین بود. و هیچ ارتباطی با لوب تمپورال مشاهده نشد. این تحقیق گویای آن است که اختلالات Neuro developmental لوب تمپورال همراه با افزایش خطر اوتیسم است.
7- منشاء آمبریولوژیکال: ترکیبات تراتوژن وآنتی میتوتیک در طی حاملگی ونقش آنها در اوتیسم نیز موضوع تعداد زیادی از تحقیقات بوده اند . بیشترین یافته ها ، آنومالیهای تکاملی هسته های حرکتی اعصاب کرانیال بوده است . برای امتحان این فرضیه ، هسته ی حرکتی اعصاب کرنیال در مغز را مورد آزمایش قرار داده اند . اتوپسی در بیماران اوتیستیک گویای عدم ( نزدیک به کامل ) هسته ی فاشیال و
S upriorolive و کوتاه شدن brain.S. بین بوده است . همچنین مطالعات تجربی روی موش نشان دهنده آن است که ترکیبات آنتی میتوتیک درست در زمان پس از بسته شدن لوله عصبی به این عارضه می شود . این گزارش همراه بررسی های اتوپسی در بیماران اوتیسم ومطالعات تجربی روی موش تائید کننده ایجاد آسیب در همان زمان وهمان محل سیستم عصبی مرکزی می باشد .
8- نقش عوارض زایمانی در اوتیسم : چندین مطالعه برای مشخص شدن عوارض زایمانی در سبب شناسی اوتیسم صورت گرفته است . در بعضی از این مطالعات اوتیستیک را با خواهر وبرادر ان آنها مقایسه کرده اند . در بعضی از تحقیقات وضعیت زایمان این کودکان با کودکانی که از همان بیمارستان به دنیا آمده اند مقایسه شده است . در تمامی این مطالعات بین کودکان اوتیستیک وکودکان گروه کنترل هیچ تفاوتی اختصاصی از نظر وجود عوارض زایمانی مشاهده نشد . لذا تحقیقات جدید ، یافته های قبلی که عوارض زایمانی باعث افزایش خطر می شود تائید نمی کند .
9- نقش آلرژیهای غذایی در اوتیسم infautile : اخیرا بعضی از محققان مطرح نمودند که پپتید های غذایی ممکن است به وسیله واکنش روی نور وترانسمیتر ها قادر باشند اثرات توکسیک را در سطح سیستم عصبی مرکزی ایجادکنند درحقیقت بدتر شدن علائم نورولوژیکال در بیماران اوتیستیک بعد از مصرف شیر وگندم گزارش شده است . در این تحقیق اثر رژیم آزاد گاو وسایر غذاها به وسیله skintest در 36 بیمار اوتیستیک مورد مطالعه قرار گرفت . نتایج این تحقیق تایید کننده این فرضیه است که بین آلرژی غذایی واوتیسم Infantile ارتباط مستقیم وجود دارد . ( بدتر شدن علائم نورولوژیکال در بیمارانی که مبتلا به آلرژی غذایی بعد از مصرف شیر وگندم هستند) .
10- اندازه گیری دور سر بچه های اوتیستیک : در تحقیقی که به منظور بررسی اندازه دور سر بچه های اوتیستیک صورت گرفت ، 48 کودک مورد بررسی قرار گرفتند که این کودکان دارای تمامی معیارهای تشخیص و آماری اختلالات ذهن- I I I DS M- I I I -R, D S M برای اوتیسم بودند . وهیچ گونه مشکل احتمالی موثر بر اندازه دور سر را نشان ندادند .
علائم اوتیسم :
– خنده وقهقهه های بی جا وبی مورد یا گریه های بی جهت ( که اختلال رفتاری است نه حالت عاطفی ) ،
– مقاومت در برابر روش های معمول آموزش،
– گریه توام با کج خلقی وپریشانی شدید بدون دلیل خاص ،
– تکرار طوطی وار 7،
– عدم حساسیت مشخص نسبت به درد ،
– بازی کردن به تنهایی ،
– عدم ارتباط عاطفی ،
– چرخانیدن اشیا وعدم ارتباط چشم در چشم ،
– مقاومت در برابر تغییرات ،
– اشکال در هم آمیزی سایر کودکان وکناره گیری ،
– خود رایی وناپختگی در مهارت ظریف وغیر ظریف ،
– وابستگی بی مورد نسبت بر اشیا به طور موقت ،
– بیش فعالیتی مشخص یا کم فعالیتی افراطی ،
– فقدان رشد جسمانی ، اجتماعی ویادگیری مهارتها ،
– پاسخ های غیر متعارف به دریافت های حسی ( معمولا یک آمیزه ای از پنج پاسخ حسی ممکن است غیر متعارف باشد ) ،
– نگاه کردن به دست ها وخیره ماندن به آن ها که از ویژگی های مشخص این کودکان است که اگر کودک را از این کار منع کنیم جیغ وفریاد می کند ومجددا به کار خود ادامه می دهد ،
– حرکات تکراری که یا جنبه خود آزاری دارد مانند فرو نمودن مداد در بینی یا اینکه فقط تکراری است مثل چرخیدن بدور یک دایره ،
– دندان قروچه ،
– علاقه زیاد به اعداد واتوبوس ،
– وسواس جابجایی وتنفر از هر گونه تغییر ، فقط یکسانی ،
– فقدان لبخند اجتماعی ،
– تنفر آشکار نسبت به تماس های فیزیکی ، عدم تمایل به در آغوش گرفته شدن ،
– استفاده از مواد بازی سخت وانعطاف ناپذیر ،
– اختلال در مکاتبات وگفتار که ممکن است در دامنه ای متغیر باسن اختلالات شدید وبسیار خفیف نوسان داشته باشد . در انتهای این رشته یک ( فقدان کامل گفتار ) 8ظاهر می شود ،
و در انتهای دیگر این زنجیر گفتار مادی همراه با اختلال در Articulation جزئی یا نقص در تن صدا مشهود است . در نقاط دیگر این زنجیر مشکلات دیگری ر ا می توانیم ببینیم مثلا گفتار اکثر این بچه ها طبیعتا تکراری است
( E cnolana ) اکو لالیا خود بر دونوع است :
1- نوع کلاسیک ( Clasic ) شامل تکرار طوطی وار عبارات بلافاصله پس از شنیدن یا مواجهه با آنها .
2- نوع تاخیر یافته 9 شامل تکرار عبارت در زمانی پس از شنیدن آن گفتار طوطی وار خارج از محتوای اجتماعی رخ می دهد و به نظر می رسد که هیچگونه ارزش اعتباری ندارد و اگر چنین ارزشی داشته باشد فوق العاده ناچیز است . انواع دیگر مشکلات در این کودکان عبارتند از : مشکلات نحوی10 که اشکال در هماهنگی قسمت های مختلف وترکیبات جمله است – گفتار بدون تن وبدون ریتم .
– 75% این کودکان دچار آکولالیا هستند و واژگون سازی ضمایر در 25% آنها دیده می شود ،
– در کودک اوتیستیک ناتوانی رشد ” زبان درونی ” وجود دارد . کودک بدون حرف زدن وابراز تکلم فکر می کند . زبان بچه اوتیستیک یکنواخت است و بیشتر به صورت خود مرکز بینی11 E gocenmic ) ( مطرح می شود .
– اختلال مربوط به تحریک وجنبش 12 که به عنوان نشانه ای از اختلالات عملکردی در سیستم اعصاب مرکزی بچه مورد بررسی قرار می گیرد . بیان الگوهای حرکتی خاص در اندام فوقانی بسیار متداول دارند مانند کوبیدن سر به دیوار ، چرخش سر ، پیچاندن انگشتان .
درمان
روش های درمانی بسیاری برای کودکان اوتیستیک وجود دارد که در اینجا به شرح مختصری از هر کدام می پردازیم :
1- دارو درمانی : پزشکان معمولا متخصص رفتار نمی باشند . لذا همکاری والدین، معلمین از گفتار درمانها، کار درمانها،…) و سایر سرویس دهندگان الزامی است. اینها با تجزیه و تحلیل اطلاعات امکان ایجاد برای تغییر داروهای بیمار را به وجود می آورند. نکته اصلی در دارو درمانی بیماران اوتیستیک این است که تاکنون هیچ دارویی برای درمان بیماری اوتیسم کشف نشده است و داروهایی که به بیمار داده می شود و صرفا نقش علامت درمانی داشته و هدف از مصرف آنها کاهش حملات و رفتارهای نامعقول می باشد.
مشکلاتی که دارو درمانی به کمک آنها می شتابد عبارتند از:
1- آسیب به خود 2- رفتارهای پرخاشگرانه 3-فعالیت بیش از حد 4- افسردگی 5- اضطراب فوق العاده زیادو…
روان درمانی:
در مورد این کودکان روان درمانی شامل دو مرحله وابسته به یکدیگر می باشد:
1- درمان خانواده 2- درمان کودک
روان درمانی خانواده:
برخورد والدین معمولا گوناگون است برخی کودک خود را طرد می کنند. برخی بیش از حد به وی ترحم می کنند. نکته مهم آن است که والدین با حقیقت روبرو شوند و کودک را همانطور که که هست بپذیرند. درمانگر باید سعی کند تا تصویر صحیحی از کودک را در ذهن والدین ترسیم نماید. و در ضمن ارتباط صحیحی از کودک را در ذهن آنان برقرار کند و آن را حفظ نماید . در روان درمانی حفظ ارتباط سالم و محکم بین مادر و کودک است. راهنمایی که در این زمینه به والدین می توان ارائه داد به قرار زیر هستند.
1- فراهم آوردن یک برنامه منظم به صورت تکراری جهت مراقبت از کودک.
2- ثبات رفتاری والدین به منظور کمک به آموزش کودک و تطبیق آنان با برنامه درمانی کودک.
3- پرهیز از هر گونه سرزنش و انتقاد کردن کودک.
4-رعایت سلامتی والدین جهت همکاری بیشتر و بهتر شان با کودک.
5- همکاری همه اعضای خانواده.
6- اختصاص دادن زمانی برای بردن کودک به سینما- پارک و یا دیدن دوستان.
7- حفظ برنامه های روزانه به صورت Voution و متداول جهت جلب توجه کودک.
8- در نظر گرفتن مکانی امن برای کودک تا به خود هیچ آسیبی نرساند.
9- انجام حداکثر سعی و تلاش به منظور پیشرفت کودک.
10- داشتن پشتکار و وجود یک برنامه درمانی پیش بینی شده.
11- ممانعت از بداخلاقی و سروصدای کودک در صورت ایجاد تغییراتی در برنامه او.
روان درمانی کودک:
درمانگر باید از هرفعالیتی استفاده کند تا بتواند با بچه وابستگی ایجاد نماید. در حین کار باید سعی شود که کودک راحت باشد. باید به او لبخند بزنیم با او مهربان و قاطع باشیم. همبستگی و وابستگی کودک به مادر را اصلاح کنیم، که برای اینکار باید ساعات غیر قابل تغییری از لحاظ زمانی را به کودک اختصاص دهیم و خوب است که این زمان نسبتا کوتاه و در عین حال منحصر به کودک باشد و خوب است که در این اثناء فعالیت مثل انجام تکالیف منزل شوند.هدف کلی این است که حالت های در خود فرورفتگی کودک را کم کرده و او را بیشتر به محیط بیاوریم.
بازی درمانی:
استفاده از بازی درمانی کودکان مبتلا اهمیتی بسزا دارد یکی از افرادی که برای درمان کودکان مبتلا از بازی استفاده کرده ژان تیلور(Jean tayler) بود اصل کار او بر روی بازهای تمرینی و تکراری بود، مثل جور کردن، طبقه بندی کردن، سوار کردن و جفت کردن مهره های رنگی که آگاهی کودک نسبت به شکل، اندازه و رنگ از این طریق تقویت می شود. دویدن و بازی کردن به این کودکان کمک می کند تا از انقباضات و عواطف خالی شوند و در عین حال مهارت هایی را بیاموزند و تمرین نمایند.
اسباب بازی های صدا دار و وسایل و موسیقی از جمله چیزهایی هستند که برای این کودکان مفید می باشند.
وسایل بازی در اتاق درمان این کودکان می توانند شامل:
1- طشت آب، پارو، الک و سایر وسایل بازی با شن و آب( که یکی از موفق ترین روش ها بوده است).
2- ضبط صوت، جعبه موسیقی، وسایل Musical مثل ملودیکا، پیانو.
3- کتاب 4- انواع puzzle 5- peg board 6- مکعب های چوبی block 7- وسایل ساختمانی سازی ( Lego) 8- اسفنج 9- توپ در اندازه های مختلف 10- گچ و تخته سیاه 11- نخ و مهره
12- کارتهای مخصوص دوختن.
13- یکسری کارت از تصاویر و اشیاء آنها به منظور مرتبط کردن شیئی با تصویر.
14- تاب، سرسره، طناب، الاکلنگ.
15- وسایل چرخدار مثل سه چرخه، واگن
16- نردبان های چوبی
17- تخت، تشک ترامپوبین Trampoline
18 جعبه های بزرگ محتوی اشیاء نرم مثل عروسک های پارچه ای و غیره.
بازیهایی مثل گرگم به هوا، قایم موشک، بازیهایی چون غلتیدن، پریدن، دویدن، تاب خوردن، گرفتن و پرتاب کردن توپ حرکات ( gross) برای کودکان مفید است و در ضمن کودک ممکن است در ابتدا به هیچکدام از این بازیها توجه نکند ولی مطمئنا بتدریج لذت خواهد برد.
رفتار درمانی:
اولین کوشش اصلی در چارچوب رفتاری در مقابله کودک اوتیستیک به وسیله فرستر در سال 1961 انجام گرفت، او دلیل قاطعی ارائه داد مبنی بر اینکه فقر رشد رفتاری کودک ناشی از اختلال کلی در کسب تقویت کننده هاست. او معتقد است رفتار این کودکان می تواند علی القاعده مربوط به تغییر مشخص محیطی باشد. بنابراین می توان با دستکاری محیطی شاخص، رفتار این کودکان مختل را تغییر داد.
روش های مختلفی در مورد این کودکان به کار می برند که یکی از آنها روش تنبیه و تشویق است که البته به کار بردن این دو روش تواما بهتر از به کار بردن تک تک آنهاست. البته این روش باید با احتیاط به کار برده شود، چون تنبیه باید مناسب با شخصیت کودک انتخاب شود. روش دیگر شکل دادن ( shaping) است که در این روش در ابتدا درمانگر سعی در ایجاد تقویت کننده شرطی می کند که این تقویت کننده چیزی است که کودک به آن علاقه دارد مانند خوراکی.
– کج خلقی های کودک اوتیستیک را می توان با روش های خاموشی ( Extinction) کاهش داد. مثلا کودک کج خلق را آن قدر در یک اتاق در بسته قرار می دهند تا کج خلقی وی برطرف شود خاموشی در حقیقت قطع ارتباط میان محرک و پاسخ می باشد.
یکی دیگر از روش های رفتار درمانی در این کودکان شرطی سازی کارا می باشد ( Operant conditioning) با استفاده این روش توانایی برقراری ارتباط تقلید، شناخت خود را به صورت نامگذاری قسمت های مختلف بدن به طور متوالی شکل گرفته و در کودک تثبیت می گردند.
در ضمن به این نکته نیز باید توجه کرد که باید کودک را به تدریج از برنامه درمانی خارج کنیم و برنامه را به داخل خانه منتقل کنیم و رفتار درمانی باید در منزل توسط والدین انجام گیرد.
کار درمانی:
کار درمانی از روش های موثر و نتیجه بخش در درمان کودکان اوتیستیک است. زیرا در این روش درمانگر به طور تلفیقی از روش های مذکور را به همراه کار درمانی در مورد کودک به کار می برد.
در کاردرمانی هدف کلی کمک به بچه در فهم واقعی محیط اطراف است و برای نیل به این دو هدف، در صورتی که توانایی ها و استعداد کودک اجازه بدهد باید گفتاری اصلاح شود و اگر ممکن است گفتار صحیح را فرا گیرد که البته این کار تراپیست گفتار درمانی است ولی برنامه های کار درمانی نیز به طور جنبی می تواند موقعیت برای رسیدن به این امر را فراهم سازند. چون تا گفتار فرا گرفته نشود یادگیری رسمی و استفاده از سمبول ها غیر ممکن خواهد بود و در کل یافتن یک راه حل درمانی در این کودکان شرط لازم است ولی کافی نمی باشد و اصل کار خود بیمار است.
آموزش حواس پنجگانه:
کودک اوتیستیک برای یادگیری احتیاج به تکرار و تداوم محرک دارد. نباید از نظر دور داشت که هر چه شیئی را بیشتر ببیند برایش جالب تر خواهد بود و بهتر و زودتر یاد خواهد گرفت. هر چه که دانش و آگاهی ایشان نسبت به حواس دیدن، شنیدن، و لامسه ازدیاد یابد. برایشان یادگیری زودتر ببار خواهد آمد و بتدریج توجه به یک کار را از دست می دهند و به محیط اطراف توجه بیشتری ابراز می دارند باید در تنظبم برنامه ها، تقسیم بندی را رعایت نموده زیرا که باید اول خزیدن را یاد بگیرند، سپس چهار دست و پا بروند و بعد از آن راه رفتن را بیاموزند که همین تقسیم بندی سر هم در مورد تمامی فعالیت ها باید رعایت شود.
همیشه باید در درمان علت اصلی مشکل کودک شناسائی و مورد بررسی قرار داده شود. در این حال است که شنیدن موزیک و دیدن یک فیلم کمک به داشتن تجربه برای ارتباط با محیط اطراف می کند.
در درجه اول در نظر گرفتن شرایط اطلاق درمان است که باید خالی و بدون سروصدا باشد. تراپیست ریتم و حجم صحبت کردنش آرام، آهسته و پایین باشد و فرم طبیعی صحبت کردن را حفظ کند. سپس لیستی از فعالیت های تکراری کودک یادداشت شود و اینکه کدام بیشتر چشمگیر است سپس آنها تحت عناوین زیر طبقه بندی می شود:
1- لامسه 2- بوئیدن 3- شنیدن 4- چشیدن 5- دیدن
برای برگرداندن این کودکان به زندگی طبیعی باید دو مرحله را در نظر گرفت.
مرحله اول: در این مرحله به کودک کمک می شود تا بتواند رفتار کنترل شده ای که مطابق با فرم اجتماعی قابل قبول همه می باشد. برایش به وجود آورد همینطور به فعالیت هایی که برایش مفید است توجه کند.
مرحله دوم: هدف در این مرحله این است که شرایط رشد کودک عوض شود بدین معنی که تا آنجا که ممکن است خودش را با اجتماع اطرافش وفق دهد.
آموزش زبان( language) :
مشکل عمده آموزشی کودکان مبتلا به اوتیسم آن است که بتوانیم به وی کمک کنیم تا درک کند نه آنکه طوطی وار یاد بگیرد.آن دسته از کودکان مبتلا به اوتیسم که اصلا صحبت نمی کنند نمی توانند به شکل طوطی وار زنجیره های صدایی را تکرار کنند. بعضی از اینان از این مرحله فراتر رفته و می توانند کلمات را با اشیاء اعمال یا موقعیت های آشنا مرتبط کنند. به نظر می رسد که در شالوده شناختی کودک طبیعی فرآیندهایی وجود دارد که زیربنای سازمان شناختی کودک طبیعی را تشکیل دهد. اما ظاهراین فرآیندها برای کودک مبتلا به اوتیسم غیر قابل دسترسی است. کودک اوتیسم وقت کمتری از یک کودک طبیعی را برای نگاه کردن صرف می کند و بیشتر دوست دارد روی یک جزء ( خواه بی ربط یا مربوط) متمرکز شود و دیگر اطلاعات را کنار بگذارد در ذهن این کودکان زمانی که 2 مورد با یکدیگر ارتباط یابد دیگر هیچگاه از همدیگر جدا نمی شود به عبارتی قدرت تفکیک ندارد.
تربیت شنیداری:
1- روش براد ( berad)
– روش تربیت شنیداری
2- روش توماتی (tomatis)
روش براد عبارت است از: « Auditory integration training » ( A.I.T)
اشکالات شنوایی در کودکان مبتلا به اوتیسم عبارتند از:
1- حساسیت بیش از حد
2- شنوایی دردناک 13
3- فقدان پاسخ به اصوات خاص
4- ناتوانی در مدولاسیون صداهای خاص که منجر به تحریک بیش از حد می گردد.
5- تاخیر در پردازش شنیداری.
6- پردازش غیر طبیعی صداها در ساقه مغز و همینطور در مراکز فوقانی تر مغز.
7- ناهنجاری هایی در حرکت جریان خون مغزی در پاسخ به تحریک شنیداری اشکالات فوق به اشکال در توجه و اشکالات رفتاری، اشکالات گفتاری و اختلال زبانی و اشکال در ادراک مربوط هستند.
نکته بسیار قابل توجه : حساسیت صدایی که به طور اختصاصی در بعضی از فرکانس ها وجود دارد به عنوان یکی از علایم کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم شناخته شده است.
این علامت در سندرم ویلیام هم مشاهده می شود ( 95% این بیماران این علامت را از خود نشان می دهند.).
روش توماتی:
این روش جهانی تاکنون در یکصدو هشتاد مرکز و موسسه در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد.
این روش یک روش بالینی و آموزشی است که توانایی گوش دادن را تقویت کرده و بهبود می بخشد و بر ارتباط، کنترل، آواسازی، تصویر از بدن، کنترل حرکتی و وضعیتی تاثیر می گذارد.
این روش در سه مرحله عمل می نماید:
1- روش عملکردی
2- سطح عاطفی
3- سطح ارتباطی

مزایای روش توماتی عبارتند از:
– این روش توانایی گوش دادن را ارزیابی می نماید.
– این روش دستگاه شنوایی را تحریک می نماید.
– کنترل صوتی- شنیداری را تقویت می نماید.
– انگیزش لازم برای گوش دادن را فراهم می آورد.