گاهی گوش هم سکته می کند

گاهی گوش هم سکته می کند

سکته گوش اصطلاحی است که چندان برای ما آشنا نیست و اطلاعات چندانی هم از آن نداریم.پزشکان اظهار دارند از هر 5000 نفر یک نفر به این بیماری گرفتار می شود،اما سکته گوش چگونه بیماری است؟آیا واقعا اتفاقی که در سکته های قلبی و مغزی رخ می دهد در گوش هم با همان مکانیسم است؟
سکته گوش یک آسیب ناگهانی است که فرد به طور ناگهانی شنوایی خود را به صورت کامل یا ناقص از دست می دهد.این مکانیسم مانند سکته قلبی و مغزی است و خونرسانی به دلایل نا مشخص قطع شده و اکسیژن به بافت نمی رسد در نتیجه بافت نابود شده و عملکرد خود را از دست می دهد.در این بیماری به گوش داخلی آسیب وارد شده و سلول های مژک دار داخل حلزون گوش به سبب کمبود اکسیژن تخریب می شوند.آیا کمبود اکسیژن عامل اصلی سکته گوش است؟خیر.چنین نیست.سکته گوش انواع گوناگون دارد و عوامل متعددی در آن دخیل هستند.به طور کلی کاهش شنوایی یا از دست دادن کامل آن فقط به علت کاهش اکسیژن نیست و اگر هم از نظر پاتولوژیک بحث گسترده ای دارد.عوامل ویروسی مثل اوریون،ضربه به گوش،شکسته شدن دیوار صوتی،مصرف برخی داروها بخصوص آمینوگلیکوزیدها،عفونت های مزمن گوش،تومورها و اختلالات متابولیک و هورمونی در بروز این بیماری نقش بسزایی دارند.وقتی چنین اتفاقی برای بیمار رخ می دهد یافتن علت اصلی چندان آسان نیست اما مطالعات نشان داده یک عامل اشکالاتی را در سیستم ایمنی بدن ایجاد می کند،یعنی شرایط داخلی بدن بهم می خورد و با یک محرک مانند استرس ،کری ناگهانی پدید می آید.در بسیاری از موارد ضربه به گوش و شکسته شدن دیوار صوتی هم بون اینکه پرده گوش آسیب ببیند رخ می دهد و هیچ پارگی و تغییری را در گوش مشاهده نمی کنیم و آسیب وارده به همان مژک های داخل حلزون است.مهمترین نشانه این بیماری وزوز گوش و سنگین شدن آن است.این نشانه برای همه بیماران باید هشدار دهنده باشد و هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کنند.سرگیجه و عدم تعادل هم ممکن است وجود داشته باشد ولی همیشه این علامت ها نیستند و گاهی فرد در سلامت کامل بوده و به طور اتفاقی شنوایی اش کاهش می یابد یا از بین می رود.لبته روند تدریجی این بیماری اغلب 3 روز طول می کشد بخصوص در کسانی که دچار ترومای گوش شده باشند.ناشنوایی حاصل از سکته گوش موقتی است یا دائمی؟بیمارانی که در همان مراحل اولیه و سریعا به پزشک مراجعه می کنند شانس بهبودشان بالاتر است و تقریبا نیمی از بیماران به طور نسبی درمان می شوند.ولی در یک چهارم بیماران درمان موثر واقع نمی شود و ناشنوایی دائمی می شود.درمان سکته گوش به صورت دارویی و درمان رایج کورتون با دوز بالاست.مهمتین عامل در این بیماری اتوایمون است و به دلیل نامشخصی سیستم ایمنی ضعیف و دستخوش تغییرات شده است.کورتون بیماری را کنترل می کند یا بهبود می بخشد اما شرایط استرس زا مانند استرس ناشی از جراحی،استرس های ناشی از تغییر مکان،فشارهای سنگین و مصرف برخی داروها باید برطرف شود.ثابت شده است که استرس سیستم ایمنی را تضعیف می کند.با برداشتن عامل استرس زا شرایط تا حدود زیادی بهتر می شود.عامل بسیار مهم دیگر،مصرف برخی داروها یا بیماری های کنترل نشده است.گاهی در برخی از بیماران که مبتلا به کم کاری تیروئید هستند نیز ناشنوایی ناگهانی پدید می آید ولی با مصرف دارو و اصلاح بیماری کم کاری تیروئید ،سنوایی به حالت ابتدایی خود باز می گردد.اگر فرض کنیم علت ناشناخته است و بیمار ناشنوایی خود را کاملا یا به میزان زیادی از دست داده و دارودرمانی هم جوابگو نبوده است،آیا تجویز سمعک می تواند موثر واقع شود؟در سکته گوش ناشنوایی از نوع حس-عصبی است و مژک های داخل حلزون آسیب دیده اند.بنابراین تجویز سمعک برای این بیماران بیهوده است و مشکل را برطرف نمی کند.برای این بیماران ممکن است درمان کاشت حلزون موثر واقع شود.بعد از این جراحی مراحل توانبخشی نیز نقش زیادی در بهبود بیمار دارند.اما کاشت حلزون هزینه بالایی دارد که باری همه افراد مقدور نیست.