درمان آفازی بروکا

درمان افازی (MIT)

1- طول و پیچیدگی تکالیف در سلسله مراتب درمان (MIT ) به تدریج افزایش می یابد.

2- تلاش های مستقیم برای تصحیح خطا ها ی کلامی بیمار زبان پریش اغلب با شکست مواجه می شود زیرا او از بخاطر آوردن ماهیت خاص خطاهای خود ناتوان است.یک بیمار زبان پریش شدید به ندرت می تواند از طریق کوشش مجدد خطای خود را اصلاح کند و کوشش های مجدد اغلب منجر به تکرار نابجای (perseveration) خطا می گردد. در روش ( MIT) هنگامی که بیمار در یک مرحله شکست بخورد او فورا به مرحله قبلی بازگشت داده می شود.

3- تکرار کلامی ( repetition ) یک ابزار درمانی بسیار کارآمد است. تکرار کلامی هسته مرکزی (MIT) را تشکیل می دهد. البته هرچقدر سطح دشواری تکالیف افزایش می یابد، استفاده از تکرار کلامی در (MIT) به تدریج کاهش می یابد.

4- اصل چهارم به در نظر گرفتن تاخیر پاسخ اشاره می کند. باید به بیمار زبان پریش رصت دریافت و رمز گردانی محرک داده شود. یعنی بین ارائه محرک توسط درمانگر و دادن پاسخ توسط بیمار در روش (MIT) زمان تاخیر در نظر گرفته می شود.

5- درمانگر نباید با استفاده مکرر از مطالب و کلمات یکسان، اثر تمرین را در بیمار به وجود آورد.

انواع مختلفی از مطالب زبانی معنی دار در روش (MIT) به کار می رود به طوری که به خاطر آوردن مهارتهای زبانی پیش از بیماری را تسهیل می کند.

6- درمانگر باید نسبت به هدف و ارزش معنایی گفته های خودش وسواس و دقت زیادی به خرج دهد. تشویق ها و تقویت های افراطی زیان بار هستند. یک لبخند تشویق آمیز ممکن است بهترین تقویت باشد.

درمان آفازی را به گفتار درمانی یاس بسپارید

مطالب بیشتر