کج خلقی های کودکان مبتلا به اتیسم را کاهش دهیم؟

کج خلقی های کودکان مبتلا به اتیسم را کاهش دهیم؟

بیشتر کودکان مبتلا به اتیسم پرخاشگر نیستند، اما بسیاری از آنها، وقتی در شرایط سخت قرار بگیرند یا آنچه را که می خواهند بدست نیاورند دچار به همریختگی می شوند. در این موارد کودکان مبتلا به اتیسم به خوبی نمی توانند خواسته خود را بیان کنند و در نتیجه مجبورند به روش دیگری پاسخ دهند.

با استفاده از روش های ساده می توانید به هم ریختگی و کج خلقی های کودک را کاهش دهید و حتی ” خودکنترلی” را در کودکان اتیسمی تقویت کنید.

1.🎯توجه کردن به علت به هم ریختگی کودک. به هم ریختگی زمانی انفاق می افتد که فرد اتیسم دیگر نمی تواند شرایط را کنترل کند یا خود کنترلگری اش را ازدست می دهد، در نتیجه یک برون ریزی در فرد اتفاق می افتد که به صورت کج خلقی مشاهده می شود.

به هم ریختگی کودک بیشتر به سبب چیزی است که او را کلافه کرده است. کودکان مبتلا به اتیسم نه بخاطر اینکه می خواهند سخت باشند، بلکه بخاطر یک چیز استرس زا به هم ریخته می شوند. آنها تلاش می کنند تا بگویند که نمی توانند با یک وضعیت، یک محرک یا یک تغییر در برنامه روزانه کنار بیایند. آنها ممکن است از سرخوردگی یا دست آخر شکست در تلاش برای برقراری ارتباط به هم ریخته شوند

•🌸به هم ریختگی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد: مانند جیغ زدن، گریه کردن، دست گذاشتن روی گوش ها، خود آسیبی یا بعضی اوقات دعوا و تهاجم.

2.🎯یافتن روش هایی برای آرام تر کردن محیط زندگی کودک. زمانی که کج خلقی ناشی از استرس باشد می توانید با به وجود آوردن یک محیط دوستانه، استرس را در زندگی کودک به حداقل برسانید.

•🌸برای دادن حس ثبات به کودک کارهای روزمره را دنبال کنید. یک جدول زمانی بسازید که بتواند در تصویری کردن کارهای روزمره به او کمک کند.

•🌸اگر قرار است تغییری در برنامه کودک به وجود آید، بهتر است با نشان دادن تغییرات به صورت تصاویر یا داستان های اجتماعی کودک را آماده کنید.

•🌸در صورت نیاز به کودک اجازه دهید، محیط استرس زا را ترک کند.

3.🎯به کودک تکنیک مدیریت استرس را آموزش دهید. بعضی از کودکان مبتلا به اتیسم نمی دانند چگونه با احساساتشان کنار بیایند و ممکن است نیاز بیشتری به راهنمایی داشته باشند. زمانی که کودک تکنیک های مدیریت استرس را به خوبی انجام می دهد، او را تشویق کنید.

•🌸راهکاری برای ایجاد کننده های استرس بیندیشید (سر و صداها ، شلوغی اتاق و غیره)
• تکنیک های آرام کردن خود را آموزش دهید.: تنفس عمیق، شمردن، استراحت کردن و غیره
•🌸راهی بیابید تا کودک بتواند به شما بفهماند که چه چیزی او ررا آزار می دهد.

4🎯مراقب باشید در شرایطی که کودک تحت استرس قرار گرفته برای احساساتش ارزش قائل شوید. با طبیعی و مهم شمردن نیازهایشان آنها یاد می گیرند که بیان کردن احساس عیبی ندارد.

•🌸من دیدم صورتتو درهم کشیدی. آیا صداهای دور و بر تو را ناراحت می کند؟ می توانم از خواهرت بخواهم که برای بازی کردن به بیرون برود.

•🌸امروز غمگین بنظر میرسی. می توانی به من بگویی که چرا غمگینی؟

5.🎯به کودکتان مدل رفتاری مثبت ارائه کنید. وقتی شما دچار استرس هستید کودک شما را می¬بیند و یاد می¬گیرد که چگونه از رفتار شما الگو برداری کند. خودتان را خونسرد جلوه دهید، بطور واضح و روشن احساستان را بیان کنید و زمانی که نیاز دارید مدتی ساکت بمانید. رفتار شما به کودک در یاد گیری رفتار مشابه کمک خواهد کرد.

•🌸شرایطی را که برایتان پیش می آید را برای کودک نقل کنید: “الان من حس بدی دارم، بنابراین یک استراحت کوتاه می کنم و چند نفس عمیق می کشم. بعدش بر می گردم.
•🌸زمانی که شما برای چندین بار از این شیوه رفتاری استفاده کردید، کودک علاقمند می شود که درمورد خودش آنها را امتحان کند.

6.🎯یک مکان ساکت برای کودک در نظر بگیرید. تشخیص دادن اینکه کودک ممکن است مشکلاتی در پردازش و مرتب کردن علائم دیداری، صداها، بوها و بافت ها داشته باشد مهم است. عامل های تحریک کننده زیادی وجود دارد و فرزند شما را مضطرب، دست پاچه و مستعد به هم ریختگی کند. در این وضعیت یک اتاق آرام می تواند در به آرامش رسیدن کودک کمک کند.

•🌸به کودک بیاموزید که زمانی که به یک اتاق نیاز دارد علامت دهد. او می تواند اتاق را نشان دهد (به سمت اتاق اشاره کند)، تصویری که بیان کننده اتاق باشد را نشان دهد، از زبان اشاره استفاده کند، تایپ کند یا بصورت شفاهی درخواست کند.

•🌸مطالعه کنید تا دریابید یک محیط دنج و آرامش بخش، باید چه خصوصیاتی داشته باشد.