درمان در کودکان مدرسه رو

درمان در کودکان مدرسه رو

پیش از درمان این کودکان باید چند مورد مد نظر قرار گیرد: ۱٫ آغاز درمان ۲٫ تعداد تکرار وطول مدت جلسات ۳٫ والدین،مربیان و انجام تکالیف گفتاری ۴٫ ابزارهای لازم برای درمان ۱٫آغاز درمان برای بسیاری از کودکان در این گروه گفتاردرمانی امر تازه ای نیست،چراکه درمان از سالهای پیش شروع شده بوده است.اما در بعضی موارد نیز ممکن است که اولین تجربه فرد باشد.در هریک از این دوحالت لازم است قبل از درمان تعیین شود که کودک تحت نظر تیم است یا خیر.همچنین اطلاعاتی راجع به وضعیت شنوایی،وضعیت سازوکار نرمکامی-حلقی کودک و هرساختار دهانی موثر بر گفتارفرد جمع آوری شود.بعلاوه برای مراقبت های تیمی برنامه ریزی شود. ۲٫تعداد تکرار و طول مدت جلسات برگزاری جلسات گفتاردرمانی با مبنای روزانه ایده آل است اما از آنجایی که به ندرت امکان پذیر است،بهتر است که جلسات حداقل دوبار در هفته وبا حداقل زمان ۳۰دقیقه برگزار شود. ۳٫والدین،مربیان وانجام تکالیف گفتاری درمورد کودکان کم سن نقش والدین بسیار حائز اهمیت است.می بایست با آنها صحبت شود تا درمورد نقشی که در رشد زبانی کودکشان می توانند داشته باشند،اطلاع کافی یابند.ابراز احساس غرور و افتخار والدین از دستیابی کودکشان به مهارت های جدید در تولید گفتار،می تواند منبع فوق العاده مهمی برای تشویق کودک باشد. از آنجایی که کودک قسمت عمده از وقت خود را در مدرسه می گذراند،می بایست معلمان کودک نیز از اهداف درمانی آگاه باشند و نیاز کودک به تحسین و تعریف را در کلاس درس درک کنند.وقت و تلاش های درمانگر در کلینیک به هدر خواهد رفت اگر در کلینیک برای دستیابی به هدف تلاش شود و همزمان معلم به صورت ناآگاهانه تولیدهای گفتاری خطای کودک را تقویت کند یا حتی کودک را بخاطر نداشتن مهارت خوب در گفتار تنبیه کند. از آنجایی که زمان حضور کودک در کلینیک محدود است از والدین انتظار می رود در برنامه کار در خانه با درمانگر همکاری داشته باشند.لازم است به والدین تاکید کنید که درمان،موفقیت آمیز نخواهد بود مگراینکه کاروتمرین درخانه انجام شود. یک ابزار کلیدی برای انجام دادن تکالیف گفتاری در خانه و محیط درمان، “دفترچه تکالیف گفتار” است، که به والدین کودک و حتی معلم وی در پیگیری اهداف جاری درمان کمک می کند،همچنین به آنها امکان میدهد تا دستاورد ها درمانی هرروز را مرور کنند.این دفترچه همچنین مبنایی برای بازنگری پیشرفت کودک برای والدین و معلمان فراهم می آورد.یک دفترچه خوش ساخت میتواند به عنوان یک محرک قوی برای کودک عمل کند.این دفترچه باید محتوی نمادهای املایی مناسب برای صداهای هدف کودک و همچنین نمودارهای ساده برای مکان یابی آوایی و جایگاه های تولید متقابل باشد. ۴٫ابزارهای لازم برای درمان الف)ابزار های آموزشی مکان یابی آوایی آینه بزرگ یکی از مهمترین ابزار برای آموزش مکان یابی آوایی است.از طرفی اطلاعات لمسی راهنمای خوبی برای این کودکان می توانند باشند،گروهی از این ابزارها :چوب های تحریک کننده(سوآب پنبه ای)،خلال دندان های مسطح،آبسلانگ های مخصوص اطفال و آبسلانگ زاویه دار شده به سمت بالا می باشند. از طرفی میتوان با پوشیدن دستکش استریل با کمک گرفتن از انگشتان جایگاه ها را به فرد نشان داد. ب)ابزارهای آموزش جریان هوای دهانی و یادگیری تقابل های دهانی-بینی درتمامی ابزار آلات، فوت کردن به نوعی گنجانده شده است.درست کردن حباب با استفاده از نی یا لوله حباب و کاربرد سوتها از جمله موارد مورد اشاره است.فوت کردن توپ های پنبه ای و یا فوت کردن به یک فرفره نیز می تواند به کار برده شود.برای کودکانی که خروج خیشومی هوا در آنها شدید است و یا عادتی شده یا کودکانی که درجاتی از عدم کفایت دارند،ممکن است بستن سوراخ های بینی در حین آموزش لازم و ضروری باشد. ج)ابزارهای کنترل جریان هوای دهانی در مقابل بینی لوله های شنیداری قابل انعطاف یا لوله های ارتجاعی،بازخورد های شنیداری و لمسی را ایجاد میکنند و میتوانند برای آموزش تمییز شنیداری و نیز یاد دادن کنترل تولید به کودک به کار برده شوند. همچنین قرار دادن آینه زیربینی برای مشخص کردن فرار هوا از بینی و همچنین کاربردsee-scape به منظور بازخورد و کنترل هوا پیشنهاد می شود.

منبع:درمان گفتار شکاف کام(پیترسون-فالزون، تراست-کاردامون،کارنل، هاردین-جونز)