سولکوس وکالیس
سولکوس وکالیس
نازک شدن یا فقدان لایه ی خاص بافتی است که لایه ی خاص سطحی نامیده می شودو آن بافتی است که بر روی تارهای صوتی قرار می گیرد و برای ارتعاش تارهای صوتی به منظور آواسازی نیاز است.
فقدان این بافت باعث کمبودی در یکنواختی تارهای صوتی می گردد و در نتیجه اختلال در نام پزشکی آن می نماید.
سولکوس معنی شکاف می دهد که در لاتین معنای زمین شیار شیار یا شخم زده می دهد.
ابدا” صافی و شفافیت در تارهای صوتی که عامل آن سولکوس باشد وجود ندارد.
برخی پزشکان تصور می کنند که این یک نوع اختلال رشدی است که در دوره نوجوانی رخ می دهد و آن هنگامی است که حنجره رشدی بزرگسال دارد.
آن ها یادآوری می کنند که سولکوس هرگز در کودکان رخ نمی دهد و تظاهرات سولکوسی بیش تر در گروه های خاص نژادی یافت می شود و به همین دلیل بحث های رشدی و احتمالا” ژنتیکی مطرح است.
برخی دیگر بر این تصورند که آن نتیجه خونریزی های طولانی مدت تارهای صوتی و یا کیست های تارهای صوتی می باشند.
آن ها گمان می کنند که جوش خوردن و پیوستن بافت ها بعد از خونریزی و یا بعد از باز شدن کیست ها باعث می شود که بافت تارهای صوتی به جوش خوردن و سیخی شدن حساس شده و در نتیجه سولکوس ایجاد گردد.
علائم سولکوس وکالیس چیست؟
سولکوس وکالیس سبب خشن شدن و گرفتگی صوت می گردد.
افراد دچارسولکوس وکالیس باید تلاش غیر معمولی را برای تولید صوت به کار گیرند و او دچار مشکلات عدیده ای خواهد داشت تا صدایش از نویزهای همراه صوت او شنیده شود.
از آن جایی که تغییرات زیر و بمی که در برخی مواقع همراه این اختلال است،مردان دچار سولکوس وکالیس برخی اوقات شکایت دارند
که صدای آن ها در هنگام استفاده از تلفن با صدای زنان اشتباه گرفته می شود.
سولکوس معمولا” حالتی مادام العمر است. بنابراین حتی اگر گرفتگی صوت روز به روز بدتر شود،آن همیشه وجود داشته و صوت هرگز طبیعی نیست.
اغلب افراد نمی توانند به یاد بیاورند که صوت طبیعی شبیه بزرگسالان داشته اند، اگرچه به ندرت صدای طبیعی شبیه به کودک را داشته اند.
درمان سولکوس وکالیس
درمان سولکوس وکالیس بحث برانگیز است.مشکل اصلی آن است که هیچ جانشین مناسبی برای بافت سطحی که دچار مشکل شده وجود ندارد.
تلاش ها برای یافتن مورد جانشینی در آزمایشگاه در جریان است و ممکن است در آینده ای نزدیک برای کابرد بالینی مورد بهره برداری قرار گیرد.
برخی بر این باورند که چاک ناشی از سولکوس باید برداشته شود و بافت های طبیعی مجاور کشیده شوندتا فاصله از بین رفته ناشی از سولکوس که برداشته شده جبران شود.
از آن جا که هدف اصلی صوت است به کارگیری این شیوه برای ترمیم گرفتگی صدا یا بد استفاده کردن از صوتی است که در اثرسولکوس ایجاد شده است.
برخی پزشکان پیشنهاد می کنند که پوشش تارهای صوتی باید برداشته شود و به جای آن بافت جدیدی باید تزریق گردد تا قسمت جدا شده را با بافت های عمقی متصل کند.
چربی از جاهای دیگر بدن، کلاژن و دیگر مواد باید مورد استفاده قرار گیرند.
نتایج متناقض و نسبتا” غیر قابل پیش بینی هستند، اگرچه بعضی اوقات می تواند کاملا” خوب باشد.
در نهایت برخی جراحان نسبت به این رویکرد غیر قابل اطمینان اظها نارضایتی می کنند
این که تزریق به تارهای صوتی قادر باشد تا فاصله ناشی از دوکی شدن تارها را ببندد.
آن ها و بیماران می پذیرند که این تنها راه حل است اگر چه بهتر باشد که آن را انجام دهند.
